خانواده های ایرانی در شرایط فعلی دچار پارادوکسی وحشتناک بر سر تعلیم و تربیت جگر گوشهای خود شده اند که از سوی وزارت آموزش و پرورش اصرار به بازگشایی مدارس و از سوی دیگر وزارت بهداشت این امر در شرایط فعلی نه تنها غیر ضروری در برخی موارد خطرناک میداند.
بزرگترین کابوس این دوره تاریخ بشریت عدم آگاهی از زمان عادی شدن شرایط می باشد که موجب بروز تناقض های زیادی در زندگی افراد شده است از جمله آن می توان به ادامه تحصیل کودکان و نوجوانان اشاره کرد، که موجب عاجز شدن والدین در تصمیم گیری بدون دلهره در این مسیر شده است.
والدین این روزها بر سر دو راهی سلامت و آینده کودکان و نوجوانان خود قرار گرفته اند تا جایی که اکثر خانواده ها سلامت فرزندان را در اولویت قرار داده و از فرستادن آنها به مدرسه سرباز می زنند و برخی نیزسر این دوراهی همچنان هاج و واج مانده اند.
امروز همزمان با سراسر کشور زنگ بازگشایی مدارس استان هرمزگان در سایه کرونا به صدا آمد، زنگی که امسال نه تنها پیام آور شادی و نشاطی در مدارس نیست بلکه می تواند موجب حوادث تلخی در این مراکز شود که عواقب سخت و جبران ناپذیری به همراه داشته باشد و همین امر موجب شده که سال تحصیلی جدید با وحشت و ترس متفاوت از تمامی سالهای گذشته آغاز شود.
امسال قرار نیست که زنگ تفریح به مانند سال های گذشته و با شور و شوق کودکان و نوجوانان در حیاط مدراس داشته باشیم تا جایی که وزارت آموزش‌وپرورش شیوه‌نامه بازگشایی مدارس در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ را ابلاغ کرد که البته رعایت تمامی نکایت این شیوه نامه هر چند غیر ممکن نیست اما دور از باور خانواده ها است.
به عنوان مثال می توان به بخشی از این شیوه نامه اشاره کرد که در آن پایش مستمر کیفیت ارتباط و تعامل دانش‌آموزان با معلمان و دبیران و کنترل مستمر و مداوم جریان آموزش تک‌تک دانش آموزان ، تعامل و ارتباط بین خانواده‌ها و دانش‌آموزان با استفاده از فرصت‌های مختلف حضوری، غیرحضوری و مجازی و ضدعفونی مستمر کلاس‌ها تعریف شده است. با خواندن این قسمت از شیوه نامه این سوال ایجاد خواهد شد که مراکز آموزشی کشور و به ویژه هرمزگان و مناطق محروم با وجود حجم بالای دانش آموز چگونه می توانند این بخش از شیوه نامه را اجرایی کنند و کلا رعایت تمامی موارد در مدارس چه ضامن اجرایی دارد و خانواده ها چگونه می توانند عدم رعایت این بخش از شیوه نامه را پیگیری کنند.
یا در بخش دیگری از این شیوه نامه آمده است: مدیر مدرسه موظف است دانش‌آموزان و نوآموزان هر کلاس را با توجه به مساحت کلاس و تعداد دانش‌آموز و نوآموز به‌گونه‌ای توزیع کند که حفظ حداقل فاصله مورد انتظار مطابق پروتکل‌های بهداشتی امکان‌پذیر باشد. بنابراین ممکن است در وضعیت زرد مدارس با حضور تمام یا بخشی از دانش‌آموزان و نوآموزان دایر باشد. در این صورت لازم است مدیران مدارس از سامانه شاد برای انجام فعالیت‌ها و تکالیف درسی نوآموزان یا دانش‌آموزان با نظارت و هدایت والدین و ارائه بازخورد توسط معلمان آنها استفاده شود و در زنگ تفریح در شرایط آموزش‌های حضوری تراکم دانش‌آموزان و نوآموزان را در رفت‌وآمد در حیاط مدرسه کاهش دهند. در این بخش نیز مدیر موظف شده اما نامی از نحوه نظارت بر این بخش مانند تمامی بندهای این شیوه نامه اعلام نشده است و اینکه نظارت بر امور تکلیف شده در مدارس چگونه خواهد بود حرفی به میان نیامده است.
در کنار این سر درگمی والدین که از سوی دو وزارت آموزش و پرورش و بهداشت بر سر برگزاری حضوری کلاس های درس ایجاد شده والدین هرمزگانی با ترس دیگری به نام گرما و استفاده از وسایل سرمایشی در فضاهای بسته آموزشی و عدم تهویه مناسب در کلاس های درس را نیز دست و پنجه نرم می کنند که هیچ اشاره ای به آن در شیوه نامه ابلاغی از سوی وزارت مطبوع به مدارس این استان و دیگر استانهای شرایط مشابه نشده است(یادآوری میشود وسایل سرمایشی مانند کولر گازی خود یکی از علل انتشار ویروس در محیط می تواند باشد)، که این دغدغه نیز دلیلی مضاعف برای مخالفت شدید خانواده ها با رفتن دانش آموزان بر سر کلاس های درس حتی با رعایت پروتکل های دقیق از سوی اولیای مدرس در این استان شده است.
حال باید دید که تدابیر وزارت آموزش و پرورش تا چه میزان کاربردی است و عدم کاربردی بودن این تدابیر چه هزینه های را پی خواهد داشت و چه کسی پاسخگوی عدم کاربردی بودن تدبیر و شیوه نامه خواهد بود.
