به گزارش هرمزگان امروز و به نقل از ایسنا، محمدمهدی تندگویان افزود: بحث مسکن ارزان سالهاست در دولتها مطرح شده است. در این مورد هم باز هم چیزی ندیدهایم و خروجی نداشته است. دورهای مسکن مهر آمد که این مشکل را حل کند، اما فقط در حد ۳ تا ۴ پروژه در کل کشور موفق بود و بقیه پروژهها همگی دچار چالش شدند، چراکه یا ارزان نیستند یا جای خوبی ندارند یا امکان سکونت در آنها وجود ندارد.
مسکنی که قرار بود با ۹، ۱۰ میلیون تومان زوجی را صاحب خانه کند، الان برخی تا ۱۰۰ میلیون تومان وام گرفتهاند که خانه را تحویل بگیرند. وقتی این امکانات در اختیار زوجهای جوان نباشد، طبیعی است که سن ازدواج افزایش مییابد و آنها دچار بیرغبتی میشوند.
وی ادامه داد: اخیرا وزیر مسکن حرفهای خوبی در این زمینه زده است. برای مثال به این موضوع اشاره کرده که وقتی زمین به اندازه کافی در کشور وجود دارد، دولت از جوانان پول زمین و عوارض را نگیرد و مسکنی را با کمترین قیمت در اختیار جوانان قرار دهیم؛ این حرفها حرفهای درستی است، اما امیدوارم در حد حرف باقی نماند.
معاون امور جوانان وزارت ورزش و جوانان افزایش مبلغ وام ازدواج را برای حل مشکل جوانان کافی ندانست و گفت: براساس آخرین گزارشهای بانک مرکزی، بسیاری از جوانان اعلام کردهاند امکان پرداخت اقساط وام ۳۰ میلیون تومانی را ندارند.
به همین دلیل فکر میکنم بالا بردن این مبلغ دیگر کمکی به جوانان نمیکند، چرا که باید هرماه حدود یک میلیون تومان قسط پرداخت کنند. میخواهم به قانونگذار این هشدار را بدهم که حتی اگر مجلس سال بعد هم مبلغ وام را افزایش دهد، وقتی جوان نمیتواند قسط وام را پرداخت کند، کمکی به ازدواج هم نخواهد کرد.
معتقدم افزایش وام ازدواج، راهکار افزایش ازدواج در کشور نیست. وقتی جوان شغلی ندارد که بتواند قسط وامش را پرداخت کند چه فایدهای دارد؟ در این حالت جوان فقط تبدیل به یک بدهکار بانکی میشود.
تندگویان افزود: دلیل این مشکلات این است که در کشور آمایش شغلی نداریم. هرکس ادعا میکند این دادهها را داریم، آن را به ما ارائه بدهد. اگر وزارت کار میگوید داریم، حتما آن را به ما ارائه کند تا در اختیار جوانان قرار دهیم. آمایش اشتغال یعنی کل سرزمین را بررسی و مکانیابی کرده باشیم و بدانیم نقطه به نقطه در هر استانی چه اشتغالی مورد نیاز است و این موضوع باید با وضعیت آموزش در کشور پیوند خورده باشد. بنابراین وقتی جوانی دیپلم گرفت، باید بتوانیم به او بگوییم در هر منطقهای چه مشاغلی مورد نیاز است و باید چه تخصصی داشته باشد. حتی ممکن است لازم نباشد درس بخواند و باید مهارتی را کسب کند، اما چنین چیزی در کشور نداریم.
